κατηφόρα

Ενα βραδυ που εφεγγε μαυρο φως
ηθελες να παμε βολτα
κι ειχες ενα αυστηρο υφος,
ειχες ενα ανησυχο υφος,
ειχες ματια μαχαιρια
τα ματια σου τρυπουσαν,
ζητουσες ολη την τελετουργια
πεινουσες για ολους τους μυθους στο πιατο σου,
θυμαμαι μια κατηφορα με νυσταγμενες πολυκατοικιες,
αφησες στο αμαξι τα ρουχα σου,
σ εβλεπαν οι νυσταγμενοι σεισμοπληκτοι γυμνη
ολογυμνη και μονη με τα ματια μαχαιρια
τη νυχτα κομματακια
τη νυχτα να τρεμει,
απ τα μπαλκονια οι νοικοκυρες
προτου κοιμησουν τα παιδια
σε ειδαν γυμνη με κεινο το αυστηρο υφος της αγαπης
και λεγαν "κοιτα τι γινεται στον κοσμο"
μετα ειπες δες με κι εσυ,κι εσυ
και μετα μου ειπες πιασε με απ το χερι,
κρυσταλλο μπαλα σαλιωμενη κατρακυλαει η νυχτα
μπαλα κρυσταλλο μαλακη κραταω την ψυχη σου
απ το χερι
δες με κι εσυ δες με κι εσυ ,μου λες
γυμνη τις κατηφορες της πετρουπολης
της κηφισιας
της δραπετσωνας
περιστεριου
τυφλη και παθιασμενη για οτι σου αξιζει
ζητα το μ'εκεινη την αυστηροτητα
σαν χρυσομαυρο δέρας της νυχτας
σαν ψυχη που ειναι να βγει
ζητα απ'τη νυχτα αποψε
ζητα το απ'τα σπιτια
απ τους νοικοκυραιους
ζητα το απ'τα ζωντανα της γειτονιας
απ'τους ερωτευμενους εφηβους
ζητα το κι απο μενα