territory

η φωνή

άκουσα την φωνη σου αλλιώς,αλλιώς , συνομωσία και θρίαμβος φωνή βραχνή και μέταλλο του πολυτίμου,του ανισορρόπου ,του παραδόξου δεν περπατά μονο χορεύει φυλακισμένη,άκουσα τη νύχτα που περπάτησες γυμνή στις ταράτσες της γειτονιάς κι άλλα θαύματα έκανες μοίρασες το κορμί σου να σπαράζει κομματάκια αντίδωρο σ'όποιον ήθελε κι όποιον πεινούσε κι αλλα θαύματα κι αλλα ,περήφανα και ταπεινά μας πήρες μας παντρεύτηκες μας τάισες μας άφησες να γδέρνουμε τις ρώγες σου μας έδεσες στην τρέλα σου και δέθηκες αλλυσίδες και θεάματα στους θεατές παραδοθηκες και εμεινες αρρωστη κι αγάλματα,την τρέλλα ν'ανεχτεις να πιεις ταπείνωση αλάτι στις πληγές,κρασί μου κόκκινο και πριν αλεκτωρ, πριν αλεκτωρ και πριν αλεκτωρ λαλήσει έκταση,φτερά δρόμο κι αέρα πήρες, έκταση έγινες κι εγώ ενας σπόρος ενα τόσο δα σημάδι,μια κουκκίδα άμμου χάθηκες κι εδώ είμαι εγω σε πεζοδρόμιο ακούω λεωφορεία νύχτα Λιοσίων Κυριακής η ομιχλη μου με ντύνει με κρατάει σοβαρο ,πού θα βγεί ο δρόμος ν'αγνοώ,να περπατώ να σ'αγνοώ ,να περπατώ .

χέρια

Tα σιωπηλά σου χέρια κρατούν τον τοίχο
εκει που συναντιούνται οι νύχτες
μη δεις ποτάμια που έρχονται έσκυβες το κεφάλι
γελάει μια σταγόνα ιδρώτα που ρέει απ τη μασχάλη σου
ν ακουμπήσω τα μάτια σου
να δω τι βλέπεις
η γλώσσα μου να σου μιλήσει
συντροφιά μας ένα φως από μάτια
ένα φως από παράθυρα
ανύποπτη πόλη δίνει ρυθμό την ανάσα της
γιορτάζουν τα χέρια πάνω στο κορμι στη χλωμαδα σου
στο ανατρίχιασμα που ισορροπεί τη νύχτα
γύρνα,να δω τα μάτια σου
έσκυβες το κεφάλι να σε δαμάσει ποταμός τυφλός
και φίλος και αδερφός κι απ όλα
μέχρι να πρασινίσει η αυγή τον κοσμο και δώσει το χειμώνα.

φεστιβάλ

Σε είδα χθές με άλλο πρόσωπο
Μετά στο πάνω δωμάτιο ήρθες νύφη μια άγνωστη,εγώ ν΄αγαπάω αυτήν?,
ήταν κι η μητέρα σου εκεί,αφημένο στην άκρη εκείνο το σπίτι που φτιάξαμε,
μια μακαρονάδα με τις γαρίδες παρατημένη στα πιάτα μήνες,
δεν είχε ξανασκουπίσει από κείνη τη μέρα,
τρόμαξα κάπως όταν είδα τα σκουπίδια μας μαζεμένα άρον-άρον κοντά στο νεροχύτη.
Μαλάκωσε η ψυχή μου με το πρώτο άγγιγμα,
ένοιωσα όλη τη μαγεία του κόσμου,
με δέχτηκες σκονισμένη απ΄τις σκόνες της ψυχής μου,
ξεχασμένη ηθοποιός της σιωπής μου,
πρωταγωνίστρια μου εσύ και ξένη(κόκκινα μαλλιά,ένα πρόσωπο άγνωστο)
να μη γνωρίζω τι αγαπώ,τι αγαπω ,αγαπώ,
πίνω στη γλύκα της αγάπης.
Φεστιβάλ ταινιών εκεί μέσα,
εκεί κάτω,τις δύσκολες νύχτες,
πάμε να δούμε.

σάρκα μία

Eκείνη τη νύχτα δεν είναι χειμώνας,
ούτε φθινόπωρο,ουτε καλοκαίρι
και σίγουρα δεν ήταν καλοκαίρι,
είπαμε να κάνουμε βόλτα σαν ξένοι
Άδειασε πόλη,
ξενάκια στην πόλη.
ολόξενοι κι οι δυό μας,
συμμαχία των ξένων
κι ο έρωτας των ξενων.
Η σάρκα μας ξένη,επιφάνεια και βάθος και πρώτη φορά ,
μαζεύω τη νύχτα του ορφανού την ομίχλη
Μόνοι και βουίζει σειρήνα,βουίζει σκοτάδι και δρόμος
ξένοι στα σκοτεινά, ξένοι αλλού ,ξένοι αλλιώτικοι,απο άλλο χωριό.
εκτός από και μέσα στο τώρα,εδώ να είσαι μαζί μας και χώρια.