σάρκα μία

Eκείνη τη νύχτα δεν είναι χειμώνας,
ούτε φθινόπωρο,ουτε καλοκαίρι
και σίγουρα δεν ήταν καλοκαίρι,
είπαμε να κάνουμε βόλτα σαν ξένοι
Άδειασε πόλη,
ξενάκια στην πόλη.
ολόξενοι κι οι δυό μας,
συμμαχία των ξένων
κι ο έρωτας των ξενων.
Η σάρκα μας ξένη,επιφάνεια και βάθος και πρώτη φορά ,
μαζεύω τη νύχτα του ορφανού την ομίχλη
Μόνοι και βουίζει σειρήνα,βουίζει σκοτάδι και δρόμος
ξένοι στα σκοτεινά, ξένοι αλλού ,ξένοι αλλιώτικοι,απο άλλο χωριό.
εκτός από και μέσα στο τώρα,εδώ να είσαι μαζί μας και χώρια.