χέρια

Tα σιωπηλά σου χέρια κρατούν τον τοίχο
εκει που συναντιούνται οι νύχτες
μη δεις ποτάμια που έρχονται έσκυβες το κεφάλι
γελάει μια σταγόνα ιδρώτα που ρέει απ τη μασχάλη σου
ν ακουμπήσω τα μάτια σου
να δω τι βλέπεις
η γλώσσα μου να σου μιλήσει
συντροφιά μας ένα φως από μάτια
ένα φως από παράθυρα
ανύποπτη πόλη δίνει ρυθμό την ανάσα της
γιορτάζουν τα χέρια πάνω στο κορμι στη χλωμαδα σου
στο ανατρίχιασμα που ισορροπεί τη νύχτα
γύρνα,να δω τα μάτια σου
έσκυβες το κεφάλι να σε δαμάσει ποταμός τυφλός
και φίλος και αδερφός κι απ όλα
μέχρι να πρασινίσει η αυγή τον κοσμο και δώσει το χειμώνα.