κατηφόρα

Ενα βραδυ που εφεγγε μαυρο φως
ηθελες να παμε βολτα
κι ειχες ενα αυστηρο υφος,
ειχες ενα ανησυχο υφος,
ειχες ματια μαχαιρια
τα ματια σου τρυπουσαν,
ζητουσες ολη την τελετουργια
πεινουσες για ολους τους μυθους στο πιατο σου,
θυμαμαι μια κατηφορα με νυσταγμενες πολυκατοικιες,
αφησες στο αμαξι τα ρουχα σου,
σ εβλεπαν οι νυσταγμενοι σεισμοπληκτοι γυμνη
ολογυμνη και μονη με τα ματια μαχαιρια
τη νυχτα κομματακια
τη νυχτα να τρεμει,
απ τα μπαλκονια οι νοικοκυρες
προτου κοιμησουν τα παιδια
σε ειδαν γυμνη με κεινο το αυστηρο υφος της αγαπης
και λεγαν "κοιτα τι γινεται στον κοσμο"
μετα ειπες δες με κι εσυ,κι εσυ
και μετα μου ειπες πιασε με απ το χερι,
κρυσταλλο μπαλα σαλιωμενη κατρακυλαει η νυχτα
μπαλα κρυσταλλο μαλακη κραταω την ψυχη σου
απ το χερι
δες με κι εσυ δες με κι εσυ ,μου λες
γυμνη τις κατηφορες της πετρουπολης
της κηφισιας
της δραπετσωνας
περιστεριου
τυφλη και παθιασμενη για οτι σου αξιζει
ζητα το μ'εκεινη την αυστηροτητα
σαν χρυσομαυρο δέρας της νυχτας
σαν ψυχη που ειναι να βγει
ζητα απ'τη νυχτα αποψε
ζητα το απ'τα σπιτια
απ τους νοικοκυραιους
ζητα το απ'τα ζωντανα της γειτονιας
απ'τους ερωτευμενους εφηβους
ζητα το κι απο μενα

μιά μέρα ζωή

Το πρωι δεν μπορουσα να ξυπνησω μονο τρεις ωρες υπνο,κατω απ'το παπλωμα για αλλη μιση ωρα ,ειδα πως ηταν εξημιση στην ακρη της τηλεορασης που διαβαζαν τις εφημερίδες,μετα ακουσα τη μανα μου , μιλουσε ψιθυριστα στο μεσα δωματιο με τη γιαγια μου,της ελεγε να προσεχει τα παιδια οσο θα λειπει,μετα σηκωθηκα και αρχισα να πλενω τα δοντια μου με την ηλεκτρικη οδοντοβουρτσα θα εφευγα εκδρομη στη Θεσσαλονικη με τον αδερφικο μου φιλο τοτε που με αρνιοσουν κιενιωθα ολομοναχος και κανενας αλλος δεν ηξερε ποσο μονος.Μετα παρολο που βιαζομουν ανοιξα λιγο την εφημεριδα κι ειδα πως ειχαν φωτογραφιες απο την πρωτη ταξη στο σχολειο με την μπλε ποδια και μια δασκαλα μ ενα χαμογελο μουσικο κι αλλιωτικο απ οσα ειχα δει στη γειτονια μου και στο σπιτι μου,βγηκα εξω σχεδον αμεσως μποτιλιαρομαι στον περιφεριακο ,ειναι η ωρα που ολοι προσπαθουν να φτασουν τις δουλειες τους,και ο πατερας μου που θα γυρνουσε αποψε απο την Ινδονησία θα μου εφερνε ενα δισκο των Pink floyd που του ειχα ζητησει,μετα εφτασα και με περιμενε το τραινο για τη Θεσσαλονικη,οχι με αμαξι πηγαμε ,που μειναμε απο λαδι,και η φιλη του Πετρου με γνωρισε μου θυμισε πως ειμασταν απο χρονια παλιοι γνωριμοι καιδακρυζαμε και τα λεγαμε που ειχαμε μεγαλωσει στην ιδια γειτονια και τωρα εσυ ζουσες στη θεσσαλονικη κι ολη τη νυχτα μιλουσαμε και σε κοιταζα στα ματια και καποια στιγμη με ρωτησες αν με πειραζει που εισαι τοσο ερωτιαρα,μετα ηθελα να πιω ενα καφε και πηγα εκει στα σκαλακια της Διδοτου και περασε μες την νυχτα μια κοπελλα που με κοιταξε στα ματια και γελουσε μες τη νυχτα και τη ρωτησα γιατι και μου ειπε :ετσι,απλα γελαω,και παλι ολο το βραδυ του μεγαλου Σαββατου μετα την Ανασταση το περασαμε μαζι να την παρηγορω που δοντια δεν εχει και γεννηθηκε ορφανη,την αλλη μερα μια σκυλιτσα που ειχα και τη λεγαμε Μπουμπου πριν ξεκινησουμε για εκδρομη στεκοταν ακινητη για πολυ ωρα με κοιτουσε και μ' αγαπουσε,την χαιρετησα και δεν κουνιοταν δεν ανοιγοκλεινε τα ματια κι ηταν νεκρη,την ετρεξα στο γιατρο μ'ανοιχτα τα ματια οπως ηταν και δεν ξυπνησε,πεθανε νεα ,κι η μανα μου πεθανε νεα προτου την γενησουν,δεν προλαβε να γεννηθη και ηταν γι αλλη εποχη να ζησει και δεν ηρθε μαζι μας δεν ηρθε να δει το παιδι μας και το τελος του εργου,θα ηθελα να γεννησω εκεινο το ζευγαρι νεων που ηταν η μανα μου κι ο πατερας μου που εκεινος παρολο που δεν γενηθηκε ζει,και ειναι μικρο πουλί κελαιδαει στα κλαρια της αυλης της γιαγιας μου,το εμαθα αρκετα αργοτερα εκεινο το αγριο τρακαρισμα με την μοτοσυκλετα που πεθανε το προσωπο της Στέλλας,κι εμεινε θρηνος μεσα μου για παντα ,δεν ξεκολαει η βραδια στο παρτυ του Γιαννη που χορεψαμε τανγκο ερωτικο μια και μοναδικη φορα ταγκο που δεν εμαθα ποτε να χορευω και δεν πρεπει να χορευω,δεν επιτρεπει ο γιατρος εκεινος που αφηνει τα νυχια του να μεγαλωνουν εικοσι οκτω χρονια,και ντρεπεται να μας πει οτι πεθανε κι αυτος και δεν εχουν αξια οι συνταγες του που εχουν ληξει εδω και καιρο,με ρωτουσες παντα αν θα σ'αγαπουσα αν δεν μ'αγαπουσες και δεν ηξερα τι ν απαντησω,τι ν'απαντησω εκεινη τη φορα που σου εφερα ενα γλαστρακι με κυκλαμινα θα ηταν Σεπτεμβρης καπου στην οδο Αλεξανδρας,και ηταν στη Σκυρο Πασχα,και ηταν στην Παρο καλοκαιρι στο δωματιο κοντα στην Παροικιά,θα ηταν με σκηνη στο Κουφονησι,η στην Τηλο η στην Καβαλα στο Παλιό,θα ηταν στην οδο Φορμιωνος που ανεβαινες μονη μετα το μοναχικο σου σινεμα,δεν ξερω αν θα μπορουσα να κουβαλησω εκεινη τη μεγαλη βαρεια αγαπη που μου ζητας,ημουνα μονος μου στην Πτολεμαιδα οταν σε ειδα να εισαι ταμιας σε σουπερ μαρκετ και φορουσες κοκκινα μποτακια ημουνα μονος μου στην Αθηνα που ραγισε ο ουρανος κι επεφταν σκονες απ το συμπαν και τ αστερια δεν σε υπακουαν εκαναν πως δεν σε γνωριζουν δεν ηξεραν πια τα μαλια σου τα περηφανα τα σγουρα τα κοκκινα τα χρυσαφί τα μαυρα τα καταμαυρα ,τοτε που δεν ειχες πια ποδια και μονο κυλουσες γλιστρουσες αθορυβη,τοτε που πηρες την αποφαση να γινεις δεντρο και να με συγχωρεσεις να με θαψεις να με κλαψεις κι εγω συγκινηθηκα δεντρακι μου που εβγαλες ριζες στα νεκροταφια των ερωτων μας,εδωσες τη σκια σου στο πετρωμενο μου προσωπο ,ελεγες γλυκολογα σ'εμενα που δεν ειχα πια την ακοη,ειχα χασει εσενα ειχα χασει τη γεννηση μου κιοι γονεις μου δεν ειχαν ποτε γεννηθη η οικογενεια που θα με ανετρεφε,θα μ'εβγαζε στον κοσμο δεν ειχε ποτε υπαρξει,πώς κειτομαι εδω,εδω κι εσυ και γιατι χρονια και τόσα χρονια περιμενεις;