Φεύγοντας το καλοκαίρι μου σφύριξε ν΄αλλάξω ζωη,να περιορίσω τις άχαρες στιγμές,να πετάξω τ'άχρηστα να πλάσω κάτι ζωηρό κι όμορφο.
Ξημέρωσαν που λες οι καινούργιες μέρες,κι ο φρέσκος εαυτός μου να προσπαθεί να υπολογίζει βήματα,επιχειρήματα,προσπάθειες,ιδέες και τα ρέστα.
Μίκραιναν οι μέρες,το βράδυ ερχόταν γρηγορα,έτρεχα να προφτάσω.
Ενα βράδυ από τα τελευταία του Σεπτέμβρη λαχανιασμένος κάτι ένοιωσα και μάγκωσα.
Δεν υπολόγιζα τον εαυτό μου τέτοιον υπολογιστή και συμφεροντολόγο λεπτών και δευτερολέπτων μόνο και μόνο επειδή πέρασε το καλοκαίρι και πρέπει ο χειμώνας να μας βρει νοικοκυρεμένους.
4 σχόλια:
άκου λέει να μας βρει νοικοκυρεμένους! Αν η δουλειά του χειμώνα είναι μαζεύει καρδιές, η συμβουλή μου είναι και άστη να πέσει κάτω, να' σαι τσαπατσούλης και θα σε μαζέψει εκείνος.
θα φυσήξει δροσερός αέρας και θα πάρει ο,τι έπεσε,έχεις δίκιο :)
μμ, ναι..
Βλέπω ένα όμορφο, ποιητικό ιστολόγιο να γεννιέται..
Και όμορφος τίτλος..
Τι παρατηρείς από απόσταση αν επιτρέπεται;
τη ζωή μου προσπαθώ να δω καμιά φορά από απόσταση,να κρυφοκοιτάξω, ευχαριστώ για τα λόγια τα καλά.
Δημοσίευση σχολίου