άκουσα την φωνη σου αλλιώς,αλλιώς , συνομωσία και θρίαμβος φωνή βραχνή και μέταλλο του πολυτίμου,του ανισορρόπου ,του παραδόξου δεν περπατά μονο χορεύει φυλακισμένη,άκουσα τη νύχτα που περπάτησες γυμνή στις ταράτσες της γειτονιάς κι άλλα θαύματα έκανες μοίρασες το κορμί σου να σπαράζει κομματάκια αντίδωρο σ'όποιον ήθελε κι όποιον πεινούσε κι αλλα θαύματα κι αλλα ,περήφανα και ταπεινά μας πήρες μας παντρεύτηκες μας τάισες μας άφησες να γδέρνουμε τις ρώγες σου μας έδεσες στην τρέλα σου και δέθηκες αλλυσίδες και θεάματα στους θεατές παραδοθηκες και εμεινες αρρωστη κι αγάλματα,την τρέλλα ν'ανεχτεις να πιεις ταπείνωση αλάτι στις πληγές,κρασί μου κόκκινο και πριν αλεκτωρ, πριν αλεκτωρ και πριν αλεκτωρ λαλήσει έκταση,φτερά δρόμο κι αέρα πήρες, έκταση έγινες κι εγώ ενας σπόρος ενα τόσο δα σημάδι,μια κουκκίδα άμμου χάθηκες κι εδώ είμαι εγω σε πεζοδρόμιο ακούω λεωφορεία νύχτα Λιοσίων Κυριακής η ομιχλη μου με ντύνει με κρατάει σοβαρο ,πού θα βγεί ο δρόμος ν'αγνοώ,να περπατώ να σ'αγνοώ ,να περπατώ .
2 σχόλια:
"μοίρασες το κορμί σου να σπαράζει κομματάκια αντίδωρο σ'όποιον ήθελε κι όποιον πεινούσε κι αλλα θαύματα κι αλλα ,περήφανα και ταπεινά μας πήρες μας παντρεύτηκες μας τάισες μας άφησες να γδέρνουμε τις ρώγες σου"
Koπίδι η πένα σου
ριγάς..παγώνεις
Βουίζουν τα σπλάχνα
μένεις ανυπεράσπιστος
σε βράχους με ασφόδελα
πάντα να γράφεις
άξιος με δική σου ξεχωριστή "ταυτότητα"
Ελένη,ευχαριστώ για τα λόγια τα γλυκά.
Δημοσίευση σχολίου